Przedmowa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
Złota rybka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Kamień w sercu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Zimorodek. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Spotkanie na pustyni. . . . . . . . . . . . . . . . . . 49

Złota rybka
Dawno, dawno temu żył sobie rybak, który każdego ranka wychodził nad morze i zarzucał sieci. Owoce tych połowów zazwyczaj były mizerne, zwłaszcza zimą, kiedy ziemię skuwał mróz, a morze pozostawało ciemne i wzburzone. Jednak pewnego zimowego dnia złowił złotą rybkę. Ku jego wielkiemu zdumieniu złota rybka załkała i przemówiła do niego:
– O, dobry panie, proszę, jeśli mnie wypuścisz z powrotem do morza, odwdzięczę ci się i spełnię twoje życzenia!
– Jakże miałabyś to zrobić? Jesteś tylko rybką – odrzekł drwiąco rybak.
Był człowiekiem prawym i pracowitym, ojcem sześciorga dzieci i nie dawał się zwieść czczym obietnicom.
– Jestem czarodziejską rybką – obruszyła się złota rybka, która wyglądem przypominała pokaźnego, tłustego karpia i z pewnością można by przyrządzić z niej spory garnek niezłej zupy rybnej.
Mimo iż mężczyzna nie wierzył w nadzwyczajne zdolności rybki, zlitował się nad nią, wrzucił ją z powrotem do wody i wrócił do swojej chatki z pustymi rękami.
Czuł na sercu dotkliwy ciężar z powodu bolesnych prób i przeciwności, jakie stawiał przed nim los. A dziś nie miał na kolację dla żony i dzieci dosłownie nic. Ponieważ piec był w opłakanym stanie, a dach przeciekał, w chacie rybaka panowały chłód i wilgoć. Co gorsza, właściciel domu, w którym żyła rodzina, był człowiekiem bezwzględnym i nieprzejednanym, a do tego skąpcem, który za wszelkie nieszczęścia obwiniał biednego najemcę.
Kiedy rybak wraz z żoną i dziećmi usiadł do kolacji, wszyscy posępnym wzrokiem wpatrywali się w jeden ugotowany ziemniak leżący pośrodku ogromnego drewnianego półmiska. W końcu kobieta pokroiła go na sześć części i dała po kawałku każdemu z dzieci.
– Dla was nie wystarczyło, mamo i tato? – zapytali najmłodsi.
– Nie jesteśmy głodni – opowiedzieli równocześnie rodzice.
Przez cały wieczór mężczyzna i jego żona robili dobrą minę do złej gry, uśmiechali się i przekomarzali, a po kolacji wrócili do codziennych zajęć. Jednak po ułożeniu dzieci do snu na słomianych materacykach na poddaszu, kiedy nastała już noc, zasiedli razem przy piecu i westchnęli. Mężczyzna wrzucił do paleniska ostatni kawałek węgla, jednak izba wypełniła się tylko cuchnącym dymem. Z sufitu spadł sopel i uderzając w podłogę, rozpadł się z trzaskiem.
Kobieta wybuchła płaczem.

Przeczytaj dłuższy fragment „Zimowych opowieści” »

[...] Każda z opowieści zawartych w książeczce Michaela O’Briena to historia, którą można interpretować na wiele sposobów. Możemy traktować je jako obrazowe ilustracje, coś w rodzaju trafnych uwag na pytania natury egzystencjalnej. Jeśli lubicie opowieści fikcyjne, których bohaterami są smoki, księżniczki, królowie, złote rybki, zachłanni bogacze i biedne dzieciątka, to lektura ,,Zimowych opowieści” będzie dla was czymś w rodzaju powrotu do lektur z dzieciństwa, ale w nowym, nieoczywistym wydaniu. Jeśli natomiast od czasu do czasu nachodzą was refleksje natury etycznej, chcecie zrozumieć hierarchię wartości swoją własną i ludzi z otoczenia, to być może ,,Zimowe opowieści” pomogą wam znaleźć odpowiedzi na szereg frapujących pytań z tą tematyką związanych. Warto wspomnieć, że ,,Zimowe opowieści” można też z powodzeniem wykorzystywać jako narzędzie dydaktyczne i terapeutyczne. Treść baśni zawartych w książeczce Michael’a O’Briena będą dobrą inspiracją do stworzenia konspektów lekcji wychowawczych, etyki, podstaw filozofii, czy języka polskiego. ,,Zimowe opowieści” mają w sobie olbrzymi potencjał, możecie korzystać z nich prowadząc warsztaty z umiejętności społecznych, podczas terapii psychologicznej, albo w ramach urozmaicenia czasu spędzanego w gronie rodziny i przyjaciół. Przeczytałam książkę O’Briena z dużym zainteresowaniem i to „od deski do deski”. Mam wiele pomysłów na to, jak mogę wykorzystać baśnie O’Briena zarówno w pracy dydaktycznej, jak procesie wychowania mojego małego synka.

"Zimowe opowieści” to lektura pasjonująca, intrygująca, pełna zaskakujących zwrotów akcji i oryginalnych przesłań etycznych. Odnajdziecie w niej mnóstwo motywujących do zmian cytatów, odniesień do fantastycznych postaci znanych z literatury pięknej. Baśnie kanadyjskiego pisarza to doskonały sposób na relaks po ciężkim, stresującym dniu i zachęta do twórczego, aktywnego działania, kiedy już troszkę odpoczniemy. Tytuł książki jest troszkę mylący, w zasadzie to lektura, którą można czytać niezależnie od pory roku. Mnie osobiście ta książka bardzo się spodobała, ciekawa jestem opinii innych oraz pozostałych książek, których autorem jest ów kanadyjski pisarz i malarz Michael O’Brien.

TULLIANA sztukater.pl