Czy Bóg może zapomnieć o człowieku, ignorując jego problemy i potrzeby? Taka wątpliwość rodzi się w ludzkim umyśle i sercu, ilekroć nasze prośby, ufnie zanoszone do nieba, pozostają, jak nam się wydaje, bez odpowiedzi, jakiej byśmy chętnie oczekiwali. Ale znamy przecież obietnicę Bożą: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu [...]? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49, 14). Jak więc rozumieć sytuacje, w których nasza usilna, niekiedy wręcz desperacka, modlitwa wydaje się daremna?

Odpowiedź na te i podobne pytania znajdziemy w książce Francisa Selmana – angielskiego duszpasterza, wykładowcy filozofii i teologii w Londynie i Birmingham – który w klarownym, przystęnym stylu przybliża nam katolickie prawdy wiary dotyczące opatrzności Bożej. Objaśnia między innymi, jak rozumieć samo pojęcie opatrzności Bożej, jak przejawia się jej działanie w świecie, w jakim stosunku pozostaje ona do wielorakiego zła, z którego powodu cierpimy. Poucza też, o co szczególnie powinniśmy się modlić i przekonuje, że Bóg nigdy o nas nie zapomina – tylko czy my chcemy pamiętać o Nim?