Kiedy w 1251 roku Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stockowi, wręczyła mu szkaplerz, o którym powiedziała: „Jest to znak zbawienia, ratunek pośród niebezpieczeństw, przymierze pokoju i wszechwieczna ochrona”. Pieczę nad tym niezwykłym darem powierzyła zakonowi karmelitów. Od wieków więc karmelici głoszą orędzie Najświętszej Maryi Panny, troszcząc się o to, aby ofiarowaną przez Nią porękę zbawienia przyjęła jak największa rzesza wiernych. Nie możemy wątpić, że jest to orędzie również na nasze czasy, bowiem Matka Boża ponawiała je i w Lourdes, i w Fatimie, ukazując się tam jako Najświętsza Maryja Panna z góry Karmel.

Osobom pragnącym nosić szkaplerz przybliżamy jego historię oraz związane z tym darem łaski, a także warunki konieczne do tego, aby nabożeństwo szkaplerzne wydało w ich życiu oczekiwane owoce.

SŁOWO WSTĘPNE

Niniejsza publikacja poświęcona szkaplerzowi Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel stanowi odpowiedź na potrzeby wiernych, którzy dostrzegają w nim i znak opieki Najświętszej Dziewicy w życiu doczesnym, i znak nadziei zbawienia.

Osobom pragnącym nosić szkaplerz przybliżamy jego historię oraz związane z nim łaski, a także warunki konieczne do tego, by praktyka ta wydała w ich życiu oczekiwane owoce.

Zwracamy jednocześnie uwagę, że nasza książka daleka jest od wyczerpania bogatej tematyki szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel i nie opisuje wszystkich związanych z nim dobrodziejstw.

WPROWADZENIE

Nigdy nie widziałam

Jej tak piękną!

Wieczorem 16 lipca 1858 roku, w dzień wspomnienia Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel, Bernadetta Soubirous z Lourdes poczuła przynaglające pragnienie, jakiego nie doświadczała już od trzech miesięcy, by udać się do Groty Massabielskiej. Podczas tego ostatniego, osiemnastego, objawienia Maryja nie wyrzekła ani słowa. Opisując później to spotkanie z Matką Bożą, święta Bernadetta powiedziała: „Nigdy nie widziałam Jej tak piękną!”.

W setną rocznicę objawień w Lourdes, 10 lipca 1958 roku, biskup Pierre-Marie Théas (1894–1977), ordynariusz diecezji Tarbes i Lourdes, pisał w liście pasterskim:

Wybór Maryi, by właśnie tego dnia po raz ostatni objawić się w grocie w Lourdes, ma głębokie znaczenie. Czyż Matka Boska nie chciała tym samym zwrócić naszej uwagi na to liturgiczne wspomnienie i przypomnieć, że tytuł Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel jest Jej sercu szczególnie drogi? Czyż nie zechciała również wyrazić swojej miłości do zakonu karmelitańskiego, jego duchowości, świętych i doktorów Kościoła oraz wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób są z tym zakonem związani?

Również w Fatimie Maryja objawiła się jako Matka Boża z góry Karmel. Podczas piątego objawienia, 13 sierpnia 1917 roku, zapowiedziała dzieciom, że po raz ostatni ukaże się im 13 października jako Najświętsza Maryja Panna z góry Karmel. Tego dnia dzieci ujrzały Maryję trzymającą w dłoni szkaplerz karmelitański.

Gdy wiele lat później, w sierpniu 1950 roku, siostra Łucja została zapytana, dlaczego Maryja objawiła się ze szkaplerzem, wyjaśniła, że Matka Boża ukazała się w tej postaci, „ponieważ pragnie, abyśmy nosili Jej święty szkaplerz”. Pamiętajmy, że jak nauczał biskup da Silva (ordynariusz diecezji Leiria), szkaplerz jest integralną częścią orędzia fatimskiego.

Czymże zatem jest ów szkaplerz, do którego Najświętsza Maryja Panna przywiązuje tak wielką wagę? Jakie obietnice dała tym, którzy zapragną nosić Jej szatę?

Przeczytaj dłuższy fragment „Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny” »