Książka ukazuje Stanisława Papczyńskiego - nazywanego w XVII wieku nowym ks. Skargą - jako szczególnego orędownika służby ojczyźnie. 

Czesław Ryszka, pisarz i polityk, poseł na Sejm (1997 - 2001), senator (od 2005), publicysta tygodnika "Niedziela", autor ponad 80 książek. W swojej twórczości łączy zainteresowania historią Kościoła, teologią i literaturą. Autor trylogii: Jasnogórska opowieść, Przeor Kordecki, Blizny, licznych książek poświęconych tematyce objawień i sanktuariów maryjnych, m.in. o św. Stanisławie BM, bł. Wincentym Kadłubku, kard. Auguście Hlondzie, kard. Stefanie Wyszyńskim, św. Janie Pawle II, św. Faustynie, św. Ojcu Pio, bł. ks. Ignacym Kłopotowskim, Bogdanie Jańskim, Franciszku Stefczyku.

Przedmowa....................................7

O uchwale Senatu RP.....................11

Pośród klęski i zwycięstw...................................18

Prowadzony przez Opatrzność............................25

Otwarty na Boży scenariusz.....................32

Pierwsze powołanie........................36

Wzorem ojce Kordeckiego...................42

Pochwała Bogarodzicy...............................47

Sztuka wymowy mistrzynią dobrego życia.....................51

Krytycznie o liberum veto...............................58

Przeciw zbytkom i pijaństwu...........69

Jako nowy Skarga.............73

Za wierność regule..............84

W instytucie Niepokalanego Poczęcia.............94

Pierwsze gniazdo.................100

Patriotyczne wizje i mistyczne ekstazy.............111

Apostoł Mazowsze...................126

Teolog króla Jana Sobieskiego...................136

Radość z częściowej aprobaty...................142

U mety.......................154

Sława za życia i po śmierci...................................162

Ponadczasowe przesłanie.......................................181

Bibliografia................189

Jako nowy Skarga

Widząc nędzę i upokorzenie najbiedniejszych warstw społecznych, ojciec Papczyński nawoływał do poprawy losu nielitościwie wykorzystywanych chłopów, w przeciwnym razie - jak pisał - grozi Rzeczpospolitej zagłada. Z powodu braku reform ludność najniższych stanów, głównie chłopi, byli nierzadko traktowani jak niewolnicy. To prawda, że król Jan Kazimierz w katedrze lwowskiej 1 kwietnia 1656 roku uroczyście ślubował, że naprawi krzywdy wyrządzone pospolitemu ludowi, co Papczyński, będąc wówczas klerykiem pijarów, przyjął entuzjastycznie. Śluby zawierały bowiem zobowiązanie wyrównania krzywd społecznych, a zwłaszcza poprawę doli chłopów. Zawarty w "Zwiastunie królowej sztuk" program reform społecznych staje się bardziej zrozumiały w kontekście wspomnianych królewskich ślubów.

Dla Papczyńskiego związanie ślubów religijnych z życiem państwa potwierdzało przekonanie, że zarówno jednostka, jak i państwo są moralnie odpowiedzialni przed Bogiem za krzywdę chłopską. Niestety król, mimo uroczystej formy, żadnej obietnicy nie dotrzymał.

Dlatego ojciec Stanisław, kierując się miłością do prostego ludu, z narażeniem swojej osoby bronił włościan przed uciskiem i wyzyskaniem ze strony wielmożów, potępiał niesprawiedliwą pańszczyznę, wytykał błędne rozumienie wolności. Najostrzej wystąpił przeciw niesprawiedliwym wyrokom. Sto lat przed sławnym pijarem Stanisławem Konarskim, piętnując krzywdzącą nierówność społeczną i niesprawiedliwość ustaw sądowych, głosił na wskroś nowoczesne poglądy: bronił równości wszystkich wobec prawa karnego. Absolutnie nie zgadzał się z tym, by za zabójstwo szlachcica karano chłopów śmiercią, szlachcica zaś za zabójstwo chłopa - grzywną.