O, jak pisze autor, "prawdziwym „arcydziele” Bożej mądrości, łączącym w sobie miłosierdzie ze sprawiedliwością, będącym odpowiedzią na wciąż niezaspokojone pragnienie prawdy i oczyszczenia, jakie tylko Bóg może zaspokoić w sercu człowieka", czyli o spowiedzi w nieco podręcznikowym, przewodnikowym stylu. Książka napisana z perspektywy penitenta, który odchodząc od konfesjonału ma doświadczać radości oczyszczenia i wewnętrznej wolności, czuć, że spowiedź nie tylko leczy duszę z ran zadanych przez grzech, lecz przywraca jej także witalność. 

Wykaz skrótów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
Słowo wstępne. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Prezentacja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Wiara Kościoła. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Uświęcenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13
Punkt widzenia penitenta. . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Zawartość niniejszej książki. . . . . . . . . . . . . . . . . 18

I. Oprzeć się na Chrystusie . . . . . . . . . . . 21
Opis ustanowienia sakramentu pojednania. . . . . . . . 24
Wieczór zmartwychwstania. . . . . . . . . . . . . . . . . 26
Wybór Wieczernika . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Misja apostołów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Dar Ducha Świętego. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Moc odpuszczania grzechów. . . . . . . . . . . . . . . . 35
Przewrotność grzechu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
Miłosierdzie Boże . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Zamiast podsumowania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45

II. Nawrócenie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
Droga nawrócenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50
Przypowieść o synu marnotrawnym. . . . . . . . . . . . 52
Struktura sakramentu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55
Powrót do Ojca . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57
Kapłan jako sędzia i lekarz. . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Główne akty spowiednika . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
Antycypacja sądu szczegółowego po śmierci. . . . . . . 72

III. Głos sumienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77
Rachunek sumienia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
Rozmowa Jezusa z bogatym młodzieńcem. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
Przykazania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 85
Naśladowanie Chrystusa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
Schemat rachunku sumienia . . . . . . . . . . . . . . . . 89
Żal za grzechy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 93
Duch rachunku sumienia . . . . . . . . . . . . . . . . . . 96
Co podpowiada doświadczenie. . . . . . . . . . . . . . 101

IV. Sprawowanie sakramentu pokuty. .105
Formy sprawowania sakramentu . . . . . . . . . . . . . 108
Początek celebracji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111
Czytanie Słowa Bożego. . . . . . . . . . . . . . . . . . 113
Wyznanie win. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 114
Rozmowa penitenta z kapłanem . . . . . . . . . . . . . 116
Nałożenie pokuty. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
Wyrażenie żalu za grzechy . . . . . . . . . . . . . . . . 119
Słowa rozgrzeszenia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 120
Dziękczynienie i odesłanie penitenta . . . . . . . . . . 122
Po spowiedzi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 124

V. UZDROWIENIE DUSZY. . . . . . . . . . . . . . . 127
Nauczanie Kościoła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 129
Dobroczynne skutki sakramentu. . . . . . . . . . . . . 131
Przebaczenie i pojednanie. . . . . . . . . . . . . . . . . 134
Pokój, pogoda ducha i radość. . . . . . . . . . . . . . . 143
Wzrost sił duchowych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 148
Dwie zasady potęgujące moc sakramentu. . . . . . . . 154

Zakończenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 165

VI. DODATEK. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
1. Ogólny wzór rachunku sumienia. . . . . . . . . . . . 169
2. Propozycje modlitwy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175
3. Fałszywe wyobrażenia na temat spowiedzi . . . . . . 179
4. Krótkie omówienie spowiedzi indywidualnej . . . . . 192

Opis ustanowienia sakramentu pojednania
Kościół naucza, że: „Zmartwychwstały Pan ustanowił ten sakrament, gdy wieczorem w dniu Paschy ukazał się swoim Apostołom i rzekł do nich: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane» (J 20, 19)” (KOMP. 298). Powołuje się zatem na relację św. Jana dotyczącą pierwszego spotkania Chrystusa Zmartwychwstałego z apostołami: w tym na gesty i słowa Jezusa oraz okoliczności tego wydarzenia. Święty Jan był obecny tego wieczoru w Wieczerniku, możemy więc, mówiąc współczesnym językiem, uznać jego słowa za wiarygodną podstawę do zrozumienia tego, dlaczego Pan Jezus ustanowił sakrament pojednania. Dotyczy to zresztą także ustanowienia pozostałych sakramentów, na przykład sakramentu Eucharystii: pragnąc zrozumieć, co Chrystus uczynił podczas Ostatniej Wieczerzy, powinniśmy przyjrzeć się Jego słowom i gestom w kontekście wydarzenia w Wieczerniku. Przeczytajmy zatem najpierw uważnie fragment Ewangelii według św. Jana.
Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam
gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte
z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus,
stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to
powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się
zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu
rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał,
tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich
i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym
odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym
zatrzymacie, są im zatrzymane». (J 20, 19-23)
Jak widać, centralnym punktem Janowej relacji jest akt ustanowienia sakramentu. Ewangelista przekazuje nam bezcenne informacje, które pomagają nam pojąć intencje Chrystusa.
Zastanówmy się najpierw nad tym, gdzie i kiedy Chrystus ustanowił sakrament pojednania, ponieważ okoliczności te z pewnością nie były przypadkowe. Następnie pochylimy się nad najistotniejszymi elementami relacji św. Jana.
• Pan Jezus nie wyrzuca swoim apostołom, że wszyscy z wyjątkiem Jana Go opuścili. Obdarza ich pokojem. Okazuje im swoją miłość i przychylność. To samo za każdym razem czyni dla ciebie, gdy przystępujesz do sakramentu pojednania.
• Pomyśl, jak cenni jesteśmy dla Pana, skoro oddał za nas swoje życie na krzyżu! Jeśli przyjdziesz do Niego ze skruszonym sercem, uzdrowi Cię i obdarzy obfitością życia.
• Podczas spowiedzi nie bój się powiedzieć Jezusowi: „Panie, wspomnij na wszystkich grzeszników, którym wielkodusznie przebaczyłeś. Uczyń dla mnie to samo. Ty wiesz, że żałuję za swoje grzechy”.

Przeczytaj dłuższy fragment „Spowiedź: uzdrowienie duszy” »