Eschatologia - temat coraz rzadziej poruszany w homiliach, a przecież niezmiennie nurtujący każdego - wierzącego i ateistę. Czy na końcu naszego życia jest wielka ciemna dziura, w której znikniemy? Co stanie się z naszym ciałem po śmierci? Czemu odbywamy tę trudną ziemską wędrówkę, zamiast od razu być tam i czy w ogóle jest jakieś "tam" i jakieś "potem"? Odpowiedzi autora są przystępnie sformułowanym przypomnieniem nauczania Kościoła katolickiego. 

TERAZ I W GODZINIE NASZEJ ŚMIERCI. . . 7
Poznać śmierć. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Przeżywać śmierć. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Śmierć wypierana. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Żyć, aby umrzeć. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12
Śmierć oswojona. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Nieco obłaskawiony tygrys . . . . . . . . . . . . . 16
Lęk przed śmiercią . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17
Odprawić żałobę po swoim życiu. . . . . . . . . . 19
Wypuścić wszystko z rąk. . . . . . . . . . . . . . . 20
Wujek Julek na końcu tunelu . . . . . . . . . . . . 21
Jak odlot . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24
Do jakiej przystani? . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Piekło, wieczny weekend z wujkiem Julkiem . . . 28
Przebaczajcie i przyjmujcie przebaczenie . . . . 30
Wyobrazić sobie tamten świat . . . . . . . . . . . 31
Zbawić swoją duszę . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Zadbać o swoje zbawienie. . . . . . . . . . . . . . 33
Dobrowolnie pójść do piekła . . . . . . . . . . . . 35
Ognisty kocioł i diabeł z widłami? . . . . . . . . . 36
Bóg, w którym nie ma idei zła. . . . . . . . . . . . 37
Czyściec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
Zmartwychwstanie ciała. . . . . . . . . . . . . . . 39
Zbawienie dla całego stworzenia. . . . . . . . . . 41
Wieczność trwa długo . . . . . . . . . . . . . . . . 42
ANIOŁOWIE – NASI NIEBIESCY TOWARZYSZE. . . . . . . . 45
Czyste duchy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Posłańcy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47
Michał, Gabriel, Rafał i... Marcel . . . . . . . . . . 49
Rozmaitość aniołów. . . . . . . . . . . . . . . . . 50
Obecność aniołów. . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Wspaniałość wcielenia . . . . . . . . . . . . . . . . 55
Aniołowie Stróżowie. . . . . . . . . . . . . . . . . 59
NASZE ZMARTWYCHWSTANIE. . . . . . . . . 61
Co jest przeznaczeniem człowieka? . . . . . . . . 61
Śmierć – chwila, w której dokonujemy podsumowania swojego życia. . . . . . . . . . . . 62
Bóg chce mieć towarzyszy na wieczność. . . . . 64
Nowe stworzenie kształtuje się już teraz. . . . . 65
To, co robiliśmy tu, na ziemi, będzie
przekształcone w przyszłym życiu . . . . . . . . . 65
To, co wydarzyło się w Edenie. . . . . . . . . . . 66
Dlaczego trzeba przejść przez ziemię,
aby wejść do nieba?. . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
Jezus jest naszym Odkupicielem… . . . . . . . . . 69
Wielki skok ludzkości. . . . . . . . . . . . . . . . 71
Aby stać się podobnym Bogu, najpierw trzeba być Bożym dzieckiem. . . . . . . . . . . . 75
Bankier, który boi się, że oszaleje. . . . . . . . . . 77
Jesteście niemowlętami w Chrystusie . . . . . . . 78
Przemiana ciała w nowym świecie. . . . . . . . . 79
Zmartwychwstanie z pomarańczowymi włosami?. . . . . . . . . . . . . . . 80
Larwa staje się motylem. . . . . . . . . . . . . . . 81
Zgodzić się na doświadczenie „nirwany” . . . . . 82
Czy wszyscy pójdziemy do raju?. . . . . . . . . . 83
Jak zmartwychwstawać już teraz? . . . . . . . . . 84
Naśladowanie Chrystusa. . . . . . . . . . . . . . . 86
Cukierki Antoniego. . . . . . . . . . . . . . . . . . 86
Duch daje życie naszym biednym, śmiertelnym ciałom. . . . . . . . . . . . . . 87
Przetrwanie nowego gatunku. . . . . . . . . . . . 88
Duch Święty, sprawca naszego życia wiecznego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90

Teraz i w godzinie naszej śmierci
Poznać śmierć
Véronique Alzieu: Ojcze Rodriguezie, w naszej rozmowie przywołamy wielką tajemnicę – tajemnicę śmierci. Chciałabym poruszyć z ojcem, kapłanem i zakonnikiem dominikańskim, nie tylko kwestię naszego przejścia do przyszłego życia, lecz także szereg innych zagadnień, takich jak zmartwychwstanie czy nasi niebiańscy towarzysze – aniołowie. Jest ojciec człowiekiem doświadczonym w pracy duszpasterskiej, zaznajomionym w różnymi obszarami życia codziennego i problemami kondycji ludzkiej. W wielu miejscach, do których ojciec jest zapraszany, opowiada ojciec o śmierci i potrzebie oswojenia się z nią, zwłaszcza gdy mówi ojciec do osób pracujących w służbie zdrowia, jak choćby w szkole dla pielęgniarek Czerwonego Krzyża w Lyonie. Zwracają się do ojca również lekarze, na przykład z Lourdes. Jeden z nich podobno zwierzył się ojcu, że lekarze wprawdzie często stykają się ze śmiercią, ale tak naprawdę wcale jej nie znają. Czy poznanie śmierci jest w ogóle możliwe?
o. Ange Rodriguez: Mam ochotę odpowiedzieć bez ogródek – nie. Nie można poznać śmierci, ponieważ jest ona doświadczeniem niepowtarzalnym i nieprzekazywalnym. Śmierć przeżywa się samemu, indywidualnie i tylko raz. Oto dlaczego powiedziałbym: nie. Tym natomiast, co z całą pewnością można poznać, jest proces nazywany umieraniem.
Jest to droga, która prowadzi nas do śmierci lub inaczej: do przejścia, do doświadczenia paschalnego. Proszę nie zapominać, że słowo „pascha” oznacza dla nas, chrześcijan, właśnie „przejście”. Można zatem raczej mieć dostęp do umierania, to znaczy do wszystkich etapów poprzedzających owo doświadczenie, w którym człowiek staje się świadkiem zniszczenia i przemienienia swojego jestestwa.
Sceptycyzm związany z odrzuceniem transcendencji po śmierci jest zjawiskiem dość nowym w historii ludzkości. Ale z perspektywy historii religii widzimy wyraźnie, że jest to wielki problem i że ludzie, próbując zrozumieć śmierć i jej sens, po wyczerpaniu wszystkich sposobów rozumowych, stają przed murem. Wynika z tego poczucie absurdu, o którym wspomina choćby Albert Camus. Religie przynoszą nam pozaracjonalną odpowiedź. Dlatego zawsze trzeba mówić o tym, co jest przed oraz po tym wydarzeniu. Do istotnych kwestii w tym kontekście należy na przykład wybór opieki paliatywnej, ponieważ nie trzeba znosić śmierci jako zwierzęcego zejścia do dołu w ziemi, ale można ją postrzegać jako coś, co trzeba dogłębnie przeżyć, i może to być niezwykle bogate doświadczenie duchowe.

Przeczytaj dłuższy fragment „Pytania o życie przyszłe” »