[...] to był najcudowniejszy poranek, jaki strzyżyk kiedykolwiek widział.
– Kto stworzył tak cudowny poranek? – pomyślał szczęśliwy.

Przeczytaj dłuższy fragment „Kto stworzył poranek?” »

Kto stworzył poranek? Kto sprawił, że wschodzi słońce? Kto sprawił to wielkie BANG, po którym był wielki wybuch i począł się wszechświat? Myślę, że nie tylko moje, mamaczytowe dzieci zadają takie pytania. Ja jako praktykująca chrześcijanka opowiadam im wtedy o Bogu. Często szukam pomocy w książkach dla dzieci, które objaśniają wiarę.

Dziś przedstawiam Wam propozycję dla przedszkolaków, opowieść o przygodach małego, ale dociekliwego strzyżyka, który zadawał wszystkim dookoła jedno, bardzo ważne pytanie – Kto stworzył poranek? Taki też tytuł nosi książeczka autorstwa Jana Godfreya z ładnymi ilustracjami Honora Ayersa.
Mały, niepozorny strzyżyk zadaje ważne pytania – Kto stworzył poranek? Kim jest Bóg? Aby uzyskać odpowiedzi, wybiera się daleko, w nieznane, doświadcza radości i smutków, ale u kresu swej podróży odnajduje Boga i wraca do bliskich, by podzielić się z nimi swoim doświadczeniem. Przeglądając tą niewielką, niepozorną książkę, można dojść do wniosku, że to prosta, sympatyczna książeczka dla małych dzieci. Oczywiście jest to prawda, ale ja widzę w tej lekturze większy potencjał. Ta prosta opowieść o zwykłym, burym ptaszku, jego odwadze, wyprawie i spotkaniu z Bogiem ma swoje „drugie dno”. Zachęca do podjęcia wysiłku, by podobnie jak strzyżyk, zdobyć się na odwagę i postawić ważne, egzystencjalne pytania i wyruszyć ich tropem do Stwórcy. Opowiadam moim dzieciom o swojej drodze do wiary, moim odkrywaniu Boga. Mam nadzieję, że one również zadadzą sobie trud, by podobnie jak strzyżyk, zadawać pytania, szukać odpowiedzi i wyruszyć drogą wiary do Boga.

Marta Mital

[...] 

Kto stworzył poranek? to piękna opowieść o tym, jak można cieszyć się z małostek i zachwycać z wydawałoby się codziennych, zwyczajnych rzeczy. Maleńki ptaszek budząc się ze snu, dostrzegł piękno nowo rozpoczętego dnia. Był nim tak zachwycony, że chciał podziękować za to Temu, kto go takim uczynił. Czy my potrafimy cieszyć się z takich zdawałoby się drobnostek? Niby normalną rzeczą jest, że po nocy wstaje nowy dzień. Być może będzie słoneczny lub pochmurny, ale będzie. Choć nas może już nie być, czas płynie dalej. Będą dni, będą noce. Czy potrafimy być wdzięczni za to, że możemy go witać? Czy za niego dziękujemy? Czy nie warto tych chwil doceniać? Pewnie większość z nas nawet się nad tym nie zastanawia, biorąc każdy kolejny dzień za pewniak...
Od naszego strzyżyka możemy uczyć się takiej radości i zarażać nią nasze dzieci... Książeczka bardzo mi się spodobała. Zarówno jej treść, jak i przesłanie, ma dla mnie ogromną wartość, którą chciałabym przekazać własnym dzieciom. Pomogą w tym piękne wielobarwne ilustracje, od których nie można oderwać oczu. Wcale nie dziwię się, że ptaszek był zachwycony, skoro poranek prezentował się tak cudownie!

Opowieść jest piękna, napisana prostym, przystępnym dla dziecka językiem. Duża czcionka umożliwia też samodzielne czytanie. Myślę, że lektura przypadnie do gustu tym dzieciom, które są ciekawe świata i uwielbiają zalewać rodziców pytaniami :)

Marlena Hryciuk

Wczoraj nasz pięcioletni syn zadał tacie pytanie: co to jest czas?. Wcześniej pojawiały się inne – mniej lub bardziej trudne dla rodzica, który słyszy z zaskoczenia coś, czego zupełnie się nie spodziewa i obserwuje spojrzenie dziecka czekającego na reakcję.

Lubimy w takich sytuacjach korzystać z opowieści o mądrości i wszechmocy Boga – łatwiej wyjaśnić wtedy coś, czego samemu nie do końca jest się w stanie nazwać. Trafiła do nas ostatnio książka odpowiednia dla naszych przedszkolaków pt. Kto stworzył poranek? wydana nakładem Wydawnictwa PROMIC.

Jak w doświadczeniu lęku, samotności, zagubienia ptaszek odnajdzie Boga? Czy mu się to uda?

To krótka opowieść z niezwykłą głębią. Daje poczucie bezpieczeństwa, pewności, że cokolwiek by się nie działo, czuwa nade mną Bóg. Jest też odpowiedzią dotyczącą źródła piękna stworzenia i Bożej opieki.

To idealna lektura dla małych i większych dzieci. Polecam na długie, jesienne wieczory.

Magdalena Urbańska