"Czyż Hostia, która mieści w sobie Tego, którego nie może pomieścić świat, mogłaby nie wzbudzać naszego zachwytu? Tak jak ziemia krąży wokół słońca, tak cały wszechświat krąży wokół Najświętszego Sakramentu!" Doświadczyć mocy adoracji to zostać napełnionym Bożą miłością, nadzieją, spokojem. Być z Chrystusem i dla Chrystusa, na wyłączność, kosztując Jego łaski. Rozważania, duchowe porady, fragmenty Ewangelii, słowa świętych i modlitwy zamieszczone w tej książce będą pomocne do odprawienia prywatnych 9-dniowych rekolekcji i adoracji Najświętszego Sakramentu.

Dzień pierwszy
Mojżesz i krzew gorejący

Rozważanie dnia

WPROWADZENIE: Adoracja Najświętszego Sakramentu jest modlitwą serca będącą przedłużeniem Eucharystii. Spójrzmy na
Mojżesza, który pokornie pada na twarz przed Bogiem obecnym w tajemniczy sposób w płonącym krzewie. Tak rodzi się
adoracja Najświętszego Boga.

CHWILA SKUPIENIA: W kaplicy spotykam eucharystyczną Obecność Jezusa. Moje troski, moje problemy pozostawiam na
zewnątrz. Jak Mojżesz przed płonącym krzewem padam przed Panem na kolana. On tu naprawdę jest dla mnie, w Najświętszym
Sakramencie.

W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Słowo Boże
Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. [Mojżesz] widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. [...] Zawołał <Bóg> do niego ze środka krzewu: «Mojżeszu, Mojżeszu!» On zaś odpowiedział: «Oto jestem». Rzekł mu
[Bóg]: «Nie zbliżaj się tu! Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą». Powiedział jeszcze Pan: «Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba». Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. [...] «Teraz oto doszło do Mnie wołanie Izraelitów, bo też naocznie przekonałem się o cierpieniach, jakie im zadają Egipcjanie: Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu». [...] Mojżesz zaś rzekł Bogu: «[...] Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, cóż im mam powiedzieć?» Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». (Wj 3, 2-6.9-10.13-14) 

ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO: W Biblii to zawsze Bóg wychodzi na spotkanie człowiekowi.  Przejmuje inicjatywę spotkania, z miłością. Czeka jedynie na naszą odpowiedź. W powyższym fragmencie Anioł Pański jest uosobieniem samego Boga, który nawiedza swój lud. Jako zasłonę wybiera płonący krzew. Niektórzy Ojcowie Kościoła uważają, że płonący krzew stanowi prefigurację cudownej tajemnicy Wcielenia, kiedy to w O sobie Jezusa natura Boska łączy się z naturą ludzką, nie niszcząc jej i nie wchłaniając. Ów Bóg, który nawiedza swój lud, jest dziś obecny w Najświętszym Sakramencie. Jest Emmanuelem, naszym nowym krzewem gorejącym. Ogień przywodzi na myśl nieskończoną miłość Chrystusa: oczyszczającą, przemieniającą i uzdrawiającą. Bóg zwraca się do Mojżesza po imieniu. Ukazuje mu się, przyjmując widzialną postać, przychodzi z miłością, która pragnie wzajemności. Wyjawia też swoje tajemne i niewypowiedziane dotąd imię: „JESTEM, KTÓRY JESTEM”, oznaczające, że Bóg istnieje sam w sobie i że do swego istnienia nie potrzebuje nikogo i niczego. Przeciwnie, wszystko, co żyje, jest podtrzymywane w swym istnieniu przez Boga, źródło bytu, wszelkiego bytu. Obecny w Najświętszej Hostii Pan podtrzymuje
świat. Czyż Hostia, która mieści w sobie Tego, którego nie może pomieścić świat, mogłaby nie wzbudzać naszego zachwytu?
Tak jak ziemia krąży wokół słońca, tak cały wszechświat krąży wokół Najświętszego Sakramentu! Zbliżyć się do niego z wiarą
to stanąć w centrum wszechświata. Święta Hostia jest naszym niebem na ziemi. Jest Bogiem, który się nam daje, naszą Alfą
i Omegą, naszym Początkiem i naszym Końcem. Jest Ciałem Chrystusa Zmartwychwstałego, Zbawiciela świata.
7 października 2018 r., wspomnienie Matki Bożej Różańcowej