Kiedy wspominamy posługę aniołów wśród ludzi, często odnosimy się do tych, którzy wzięli nas pod swoje skrzydła ochronne: Aniołów Stróżów. Bóg dał nam Anioła Stróża, aby nas chronił i towarzyszył nam od początku do końca naszej ziemskiej pielgrzymki. Święty Grzegorz Wielki oświadcza, że ci niebiańscy towarzysze, którzy pomagali nam przez całe życie, są szczególnie blisko nas w chwili śmierci. Książka jest zaproszeniem do lepszego poznania naszych niebieskich przyjaciół, bo jak zachęca św. Bernard, warto nawiązać z nimi duchowy dialog i nieustannie korzystać z ich pomocy.

Tytułem wstępu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Aniołowie poprowadzą cię na wszystkich twoich drogach . . . . . . . . . . . . . 13
Aniołowie – niestrudzeni przewodnicy. . . . . 17
Aniołowie psychopompowie. . . . . . . . . . . . . . . 23
Modlitwa św. Makryny na łożu śmierci. . . . . 28
Aniołowie psychopompowie w apokryfach. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Anioł pocieszenia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Anioł stróż, nasz obrońca. . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
„In paradisum”. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 36
„Deducant te angeli”. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
„Subvenite”. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
„Accurrite, angeli domini!” „Przybądźcie, aniołowie pańscy!”. . . . . . . . . . . 47
„Proficiscere, anima christiana” „Duszo chrześcijańska,
zejdź z tego świata” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
Ostatnia godzina: miłość czy lęk?. . . . . . . . . . 51
Prowadź mnie, światło . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Aniołowie na sądzie powszechnym. . . . . . . . . 61
Święty Michał Archanioł, sługa bożej sprawiedliwości. . . . . . . . . . . . . . . . 65
Nabożeństwo św. Franciszka z Asyżu do aniołów. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68
Ważenie dusz. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69
W chwale Boga Ojca. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 74
Tytułem zakończenia. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 77

TYTUŁEM WSTĘPU
Kiedy poruszamy temat posługi aniołów wobec ludzi, często wspominamy o tych, którzy w szczególny sposób mają nas pod swoimi opiekuńczymi skrzydłami – o Aniołach Stróżach. Niektórzy autorzy duchowi sprowadzali ich misję do chronienia ludzi od licznych zagrożeń: „pożarów, powodzi, mrozu, bandytów, węży, dzikich zwierząt, obsesji, szatańskich ataków i pułapek, chorób”1. Byli jednak w błędzie! Także współcześnie spotykamy się z tego rodzaju próbami ograniczania anielskiej działalności do roli obronnej i opiekuńczej, zwłaszcza w odniesieniu do spraw materialnych. Nie należy jednak zapominać, że nasi niebiańscy przyjaciele są dla nas przede wszystkim pedagogami i przewodnikami duchowymi: zanoszą do Boga naszą modlitwę, przedstawiają Mu nasze dobre czyny, ukierunkowują nas na czynienie rzeczy dobrych, zgodnych z wolą Bożą, pomagają nam oderwać się od dóbr ziemskich, aby otworzyć nas na przyjmowanie nieskończonych bogactw niebiańskich.
Niniejsza książka, poza tym, że ma pomóc nam otworzyć nasze oczy wiary na rzeczywistość wieczną, zachęca nas również do kontemplowania tego, czego – jak zostało napisane – „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9).
Co zatem możemy powiedzieć o misji świętych aniołów wobec tych, którzy przechodzą z tego świata do wieczności? Ojciec Święty Jan XXIII odpowiadał na takie pytanie z entuzjazmem, jak dnia 30 września 1959 roku, podczas przemowy z okazji rozpoczynającego się miesiąca poświęconego aniołom i Różańcowi Świętemu: „Jak wielka i wspaniała jest misja Anioła Stróża, który nam towarzyszy aż do ostatniego dnia!”.

Przeczytaj dłuższy fragment „Aniołowie. Opiekunowie i przewodnicy” »