Księga pokutników. cz. 1 Maria Magdalena, Makary Wielki, Małgorzata z Kortony, Hieronim Savonarola

Książki

29.9

PLN

Księga pokutników. cz. 1 Maria Magdalena, Makary Wielki, Małgorzata z Kortony, Hieronim Savonarola

autor: Walter Nigg

tłum:	Violetta Hoffmann-Zdrojewska
wydawnictwo:	PROMIC
seria:	Światła na górze
rok wyd.:	2013
ISBN:	978-83-7502-391-6
oprawa:	broszurowa ze skrzydełkami
format:	110 x 180 mm
liczba stron:	232

Ocena:: (Ilość ocen: 6)

Cena: 29,90 zł

dodaj opinię

Dane techniczne

wydawnictwo	PROMIC
seria	Światła na górze
rok wyd.	2013
ISBN	978-83-7502-391-6
oprawa	broszurowa ze skrzydełkami
format	110 x 180 mm
liczba stron	232

Opis
Spis treści
Przeczytaj fragment
Recenzje

Nigg pisał Księgę pokutników, gdy był już uznanym pisarzem, okrytym niemałą słąwą. W tym skromnym zbiorku - liczącym w oryginale dziewięć portretów - naszkicował obrazy tych, którzy w pewnym momencie wkroczyli na zupełnie nową drogę. Niemal w jednej chwili, nie odwracając się za siebie już nigdy, odmieniali całe swoje dotychczasowe życie. Historie Marii Magdaleny, która poznała rozkosze ciała, Makarego Wielkiego, który doświadczył dramatu samotności, czy Małgorzaty z Kortony, która nagle utraciła wszystko, cały świat, leżący dotąd u jej stóp, opowiedziane barwnie, niewątpliwie poruszają i... nie pozwalają zasnąć, stawiając przed pytaniami, których zwykle udaje się nam unikać.

Walter Nigg podejmuje w Księdze pokutników temat równie ważny, co w dzisiejszych czasach niechętnie podejmowany, mianowicie kwestię skruchy i sakramentu pojednania. Autor, nakreślając sylwetki postaci, ukazuje problem odwiecznych ludzkich zmagań z własnym sumieniem i bolesną przeszłością. Przedstawia nam historie dawne i współczesne, nie boi się ani trudnych pytań o nasze zranione człowieczeństwo, ani jeszcze trudniejszych odpowiedzi.

Walter Nigg (1903-1988) studiował protestancką teologię i filozofię na uniwersytetach w Getyndze, Lipsku i Zurychu. Był pastorem Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w szwajcarskim Dällikon i adiunktem historii Kościoła w Zurychu. Zasłynął przede wszystkim jako autor bestsellerowych książek, w których po mistrzowsku nakreślił sylwetki świętych, myślicieli, artystów i heretyków wszystkich wieków chrześcijaństwa. Jako protestant przez całe życie interesował się tematem podejścia do świętości w Kościele katolickim, przez co należy do jednych z najwybitniejszych postaci w szwajcarskim teologii.

Zachęcamy do wysłuchania rozmowy Jana Pniewskiego z Krzysztofem Jaśkiewiczem na temat "Księgi pokutników"

http://www.polskieradio.pl/37/227/Artykul/861234/

DRUKUJ OPIS

Spis treści . Cz. 1

Wprowadzenie

Przeszłość nieprzezwyciężona i przezwyciężona

Maria Magdalena

czyli:

Zapach olejku nardowego

Makary Wielki

czyli:

Wołanie z pustyni

Małgorzata z Kortony

czyli:

Uczyniłem cię płomieniem

143

Hieronim Savonarola

czyli:

Bicz Boży jest blisko

185

Zapach olejku nardowego

Maria Magdalena

Choćby podnoszono bardzo wiele zarzutów, to jednak prezentację orszaku pokutników trzeba nam rozpocząć od Marii Magdaleny. Jest to konieczne, ponieważ właśnie ona stoi na jego początku. Postawę pokutniczą uosabiała zaś z tak porywającą siłą, że jej imię zawsze będzie się kojarzyło z pokutą.

Z pewnością już w starożytności znane były wielkie postacie kobiece, które na zawsze utkwiły w pamięci ludzkości. Chociażby Diotyma, kapłanka z Mantinei, która, jeśli wierzyć dawnym przekazom, dzięki swej ofierze uwolniła Ateńczyków od dżumy, i to na okres dziesięciu lat. Nawet Sokrates, posłuchawszy rady Erosa, udał się do niej po radę, a Platon włożył w jej usta słowa pełne głębokiej treści. Mimo to pozostaje postacią przesłoniętą niejako mgłą, podczas gdy Maria Magdalena staje przed naszymi oczyma w całym blasku. Wrośnięta w kulturę chrześcijańską, jest kobietą, która wciąż fascynuje. Dość powiedzieć, że odznaczała się zewnętrznym i wewnętrznym pięknem, które ma poniekąd charakter objawienia. Kończąc przedstawianie Marii Magdaleny, najchętniej chciałoby się znów zacząć je od początku, bowiem wszyscy niechętnie się z nią rozstają. Nikomu przy tym nie wadzi jej brak wykształcenia, gdyż natura wyposażyła ją w niezwykłą intuicję, która daleko przewyższała mądrość płynącą z rozumu.

Czy to, że porywa za sobą młodzieńcze dusze jest wyrazem niedojrzałych marzeń? Czy trzeba się wstydzić, używając słów pełnych zachwytu? Z pewnością nie, bowiem mówią one i tak o wiele za mało. Zainteresowanie Marią Magdaleną w chrześcijaństwie było przecież ogromne. Odcisnęła trwały ślad na malarstwie Zachodu, a najwięksi artyści we wszystkich epokach uwiecznili na płótnach najróżniejsze sceny z jej życia. Gdyby nie byli nią zafascynowani, tym bardziej nie byliby przepełnieni gorącym pragnieniem utrwalenia jej na płótnach. Ktoś pospolity nigdy nie miałby w sobie tej trudnej do nazwania siły, która by promieniowała poza sferę jej własnego życia. Tymczasem Maria Magdalena nie tylko w Nowym Testamencie cieszy się pozycją uprzywilejowaną –obok Maryi, Matki Bożej to najczęściej wymieniana kobieta – lecz również nie zapomina o niej potomność. Krótko mówiąc, oddziaływanie na sztukę i obyczajowość ludową tej, która „bardzo umiłowała”(por. k 7, 47), jest powszechne i ogromne. Ewangelie ukazują Marię Magdalenę jako godną szacunku, choć niektórzy uczeni w Piśmie niecnie ją oskarżali. Czy nie jest więc to dla niej wyróżnieniem, że ukochali ją artyści, a wybrzydzali z jej powodu egzegeci. Bo też Marii Magdaleny nie można zrozumieć, odwołując się do erudycji, należy wyjść od czegoś zupełnie innego.

Przeczytaj dłuższy fragment „Księgi pokutników cz. 1” »

Obecność pokutników najbardziej charakterystyczna była dla czasów średniowiecza. Uważano wówczas, że najlepszym sposobem naprawienia swoich niecnych czynów, wyrządzonych krzywd oraz zaciągniętych długów, były świadomie podjęte praktyki pokutnicze, polegające przede wszystkim na umartwianiu ciała (w Hiszpanii można jeszcze dzisiaj zobaczyć smutne procesje, których uczestnicy niosą na ramionach ciężkie krzyże). Jednak wbrew powszechnej opinii i spotykanym przypadkom, za chrześcijańską pokutę nie można uznać żadnych praktyk naruszających godność człowieka. Prawda o istocie pokuty zawarta jest w wezwaniu Chrystusa: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1, 15). Zgodnie ze słowami Mistrza z Nazaretu, postawa pokutnicza charakteryzuje się autentycznym przezwyciężaniem przeszłości. Rozpoczynając od zmiany sposobu myślenia, człowiek pokutujący dokonuje rewizji życia i nabiera pewności, że do królestwa Bożego nie da się wejść bez pokuty. Oddana do rąk czytelnika dwutomowa Księga pokutników, szczegółowo omawia stanowiska dziewięciu – żyjących na przestrzeni wieków – mniej lub bardziej znanych postaci.

Każdy z tytułów kolejnych rozdziałów stanowi identyfikator konkretnego pokutnika. Tak więc Zapach olejku nardowego bezbłędnie kojarzy się z pochodzącą z Magdali Marią Magdaleną, doceniającą gest Chrystusa przebaczającego jej rozpustne życie; Wołanie z pustyni wskazuje na Makarego Wielkiego, który prowadząc surowe życie pustelnicze uważany jest za jednego z ojców egipskiego monastycyzmu; Uczyniłem cię płomieniem to słowa ściśle związane z Małgorzatą z Kortony, stopniowo dojrzewającą do podjęcia świadomej decyzji o prowadzeniu życia surowego, przepełnionego postem i umartwianiem się; Bicz Boży jest blisko – sprzeciwiał się ciemnym stronom renesansu Hieronim Savonarola, nawołując w płomiennych kazaniach do natychmiastowej zmiany dotychczasowego stylu życia.

Zamieszczone w drugiej części przemyślenia Waltera Nigga analizują życie i działalność pięciu pokutników: Był to głos podobny do grzmotu dotyczy poruszającego się zręcznie w wytwornym towarzystwie Armanda de Rancé, który odczuł w końcu potrzebę odpokutowania swej młodości; Ci, co wypowiadają ostatnie słowo bezsprzecznie przywodzi na myśl Fiodora Dostojewskiego, ponieważ w jego powieściach będących odpowiedziami na pytanie o „drugi brzeg”, stale przewija się troska związana z zaniedbywaniem pokuty; Zejścia na samo dno doświadczył brat Albert, pojmując dzielenie nędzy z żebrakami jako nowy rodzaj umartwienia; przebywający przez wiele lat wśród muzułmańskich Tuaregów na Saharze w Algierii Karol de Foucauld, to ten, który szukając ciągle ostatniego miejsca, praktycznie realizował przykazanie miłości Boga i bliźniego. Całość uzupełnia francuska myślicielka chrześcijańska Simone Weil, do której na stałe przylgnęły słowa: Mów mi, milcząc, o Bogu, a jej dzieła wielu przedstawicieli inteligencji francuskiej przywiodły do wiary.

Informacje dotyczące życia i działalności omawianych pokutników oparto na faktach historycznych, dzięki czemu są szczegółowe i wyczerpujące. Przedstawione w sposób interesujący, nie pozwalają oderwać się od lektury. Liczne przypisy, zawierające odniesienia do pozycji bibliograficznych, pozwalają na dodatkowe zgłębienie tematu. Dwutomowa Księga pokutników jest w pewnym stopniu protestem przeciwko przeświadczeniu, iż są oni fenomenem przynależnym wyłącznie średniowieczu. Ponieważ skrucha wyrastająca z ludzkiego sumienia w obecnych czasach została zepchnięta na margines, tym bardziej oddana do rąk czytelnika Księga pokutników jest publikacją jak najbardziej na czasie. Przeczytać powinni ją wszyscy, bowiem nie każdy posiada dość siły do zmiany dotychczasowego stylu bycia i naprawienia tego, co nigdy nie powinno się wydarzyć. Podsunięte przez Wiktora Nigga przemyślenia pomogą ukształtować życie na nowo, a wtedy człowiek już nie wkroczy na dawną, złą drogę. Może warto właśnie teraz skorzystać z szansy?

granice.pl

Dwa małe tomy „Księgi pokutników” dają czytelnikowi odpowiedzi na najbardziej nurtujące współczesnego człowieka pytania. Walter Nigg podejmuje w Księgach tematy równie ważne, co w dzisiejszych czasach niechętnie podejmowany, mianowicie kwestię skruchy i sakramentu pojednania.

Zasłynął Nigg przede wszystkim jako autor bestsellerowych książek, w których po mistrzowsku nakreślił sylwetki świętych, myślicieli, artystów i heretyków wszystkich wieków chrześcijaństwa. Jako protestant przez całe życie interesował się tematem podejścia do świętości w Kościele katolickim, przez co należy do jednych z najwybitniejszych postaci w szwajcarskim teologii.

Autor, nakreślając sylwetki postaci, ukazuje problem odwiecznych ludzkich zmagań z własnym sumieniem i bolesną przeszłością.

Pierwszy przykład – Raskolikow i jego rozterki dotyczące kary za grzechy i błędów jakie popełnił mordując dwie Bogu ducha winne kobiety. Kolejne analizowane przez autora postaci ukazują problem, jakim jest poczucie winy we współczesnym świecie. To jednak nie wszystko – dużo jest w tych tomach o znajdowaniu Boga, życiu w nim i odchodzeniu do nowego – lepszego – życia.

Maria Magdalena, Makary Wielki, Małgorzata z Kortony czy Simone Weil to kolejne z osób ukazujących problemy współczesnego świata i wybory, które pozwoliły im osiągnąć wiele. Autor przedstawiając nam te wszystkie historie prezentuje obraz, który dla wielu będzie nie do przyjęcia współcześnie.

A może warto spróbować?

Tomasz Albecki

„Księga pokutników” autorstwa Walter Nigg'a, teologa, protestanckiego pastora, autora wielu bestsellerowych książek, łączy w sobie dwa z moich ulubionych gatunków – biografię i szeroko pojętą literaturę religijną. Chociaż „księga” to może zbyt dużo powiedziane. Przecież to raptem książeczka, malutkie dwa tomiki, które pod skromną i niepozorną okładką ukrywają bogactwo treści.

W dwóch tomach zamknął autor sylwetki dziewięciu wybitnych postaci, które według niego zasługują na miano pokutników. Bohaterowie uszeregowani zostali chronologicznie. I tak w pierwszym tomie znalazły się biografie biblijnej Marii Magdaleny, Makarego Wielkiego, Małgorzaty z Kortony, Hieronima Savonarolaego. Z kolei w drugim tomie omówiono życiorysy Ojca Rance, Fiodora Dostojewskiego, Alberta Chmielowskiego, Karola de Foucauld oraz Simone Weil.

Każdy życiorys poprzedzony został wstępem nakreślającym zarys epoki i czasów w jakich przyszło żyć bohaterom prezentowanych biografii. Często w biografiach świętych lub osób powszechnie znanych i poważanych niewygodne, szokujące fakty z życia są pomijane. Autor również porusza tę kwestię i sam stoi po stronie szczerości, więc bez ogródek opowiada o swoich bohaterach z uwzględnieniem skandalicznych fragmentów życiorysów. Jednak nie jest to brukowe pranie brudów ku uciesze gawiedzi, a raczej próba uświadomienia czytelnikowi prostej prawdy, że każdy z nas popełnia błędy. Droga do świętości wcale nie jest usłana różami. Nawet ci najgorsi mogą się nawrócić i swoim życie dawać przykład kolejnym pokoleniom. Pokuta, w wykonaniu bohaterów księgi, to nie klęczenie na grochu i płakanie rzewnymi łzami, ale realna próba zmiany całego życia.

Na odwrocie okładki wydawca obiecuje, że zaprezentowane teksty „nie pozwalają zasnąć, stawiając przed pytaniami, których zwykle udaje się nam unikać.” Tym razem to nie zwykły chwyt marketingowy, ale fakt, o którym mogłam się przekonać na własnej skórze. Mój świat zadrżał w posadach po lekturze biografii Marii Magdaleny. Autor stawia tezę, że Maria Magdalena i Maria z Betanii (siostra Marty i Łazarza) to ta sama osoba. Powołuje się na fragmenty z Pisma Świętego, które świadczą o słuszności jego stwierdzenia. Przyznam, że od dawna nie przeżyłam takiego szoku. Dla mnie to zawsze były dwie różne kobiety. Co prawda nadal stoję na stanowisku, że jednak Marie są dwie. Jednak odkrycie, jakim były dla mnie słowa Nigg’a, uruchomiło lawinę poszukiwań i sprowokowało mnie do dyskusji z kilkoma osobami, które mają jakiekolwiek pojęcie na temat Biblii. Oni również byli zdziwieni twierdzeniem autora. Nadal szukam odpowiedzi na nurtujące mnie wątpliwości. Co prawda nie ma to żadnego wpływu na odbiór Pisma Świętego, prawdy w nim zawarte nadal pozostają te same. Jednak lektura życiorysu Marii Magdaleny zatrzęsła moim prywatnym światem i uruchomiła ogromną ciekawość, za co serdecznie autorowi dziękuję.

„Księga pokutników” to nie garść suchych faktów, ale świetnie napisana proza, którą czyta się niemal jak powieść! Lekkość pióra i pasja to największe zalety autora. Przez to jego dzieło pochłania się w zastraszającym tempie, a momentami nawet udziela się żarliwy entuzjazm pisarza. Dzieło Nigg'a jest doskonałym potwierdzeniem słów Jana Marii Vianney'a, który uważał, że: „Nie wszyscy święci dobrze zaczęli, ale wszyscy dobrze skończyli.” Gorąco polecam!

Marta Kowalik

DODAJ OPINIE